Αφιέρωμα στον Αθανάσιο Μπεκιάρη, μέρος τέταρτο (τελευταίο): Η πορεία του τη δεκαετία 1931-1940

 1931

Στους τριεθνείς αθλητικούς αγώνες Ελλάδας, Αιγύπτου και Ισπανίας, οι οποίοι διεξήχθησαν στο Παναθηναϊκό Στάδιο από τις 17 έως τις 19 Απριλίου, ο Αθανάσιος Μπεκιάρης τερμάτισε πρώτος στα 1.500 μ. σε 4΄12΄΄1/5 καταρρίπτοντας το μέχρι τότε πανελλήνιο ρεκόρ, ενώ στα 5000 μ. ήρθε δεύτερος με χρόνο 15΄56΄΄1/5, πίσω από τον Χάγιετ Μωχαμέτ από την Αίγυπτο (15΄42΄΄)

Με αφορμή τα 25 χρόνια από την ίδρυση του μουσικογυμναστικού συλλόγου «Ορφεύς», οι Σέρρες φιλοξένησαν τους β΄ παμμακεδονικούς αγώνες από τις 21 ως τις 24 Μαΐου 1931. Μεταξύ των συμμετεχόντων ήταν φυσικά και ο Αθανάσιος Μπεκιάρης, ο οποίος στα 10.000 μ. ισοφάρισε το πανελλήνιο ρεκόρ τερματίζοντας πρώτος σε χρόνο 33΄34΄΄3/10. Ο πρωταθλητής από τη Βέργη κατέκτησε επίσης την πρώτη θέση στα 5.000 μ. με χρόνο 16΄7΄΄, καθώς και στα 1.500 μ. με χρόνο 4΄16΄΄.

Από κει και πέρα, ο Μπεκιάρης δεν συμμετείχε σε κάποια άλλη διοργάνωση μέσα στο 1931 (παρότι βρέθηκε στην Καβάλα για τους θ΄ πανθρακικούς αγώνες από τις 28 ως τις 30 Ιουνίου χωρίς όμως να τρέξει). Μάλιστα αποσύρθηκε προσωρινά από την ενεργό αθλητική δράση μετά από έναν ακόμη αποκλεισμό του από διεθνή αποστολή. Τι είχε συμβεί:

Κατά τη διάρκεια των παμμακεδονικών, ο ΣΕΓΑΣ ειδοποίησε τον Μπεκιάρη ότι δε θα έπαιρνε μέρος στην ομάδα που επρόκειτο να μεταβεί τον Ιούνιο στην Ελβετία για τους προκηρυχθέντες ελληνοελεβετικούς αγώνες. Αρχικά διέρρευσε η πληροφορία ότι ο αποκλεισμός του οφειλόταν στο γεγονός ότι επρόκειτο για αγώνες Αθηνών–Λοζάνης και όχι Ελλάδας–Ελβετίας. Γιατί τότε συμμετείχε ο σπουδαίος εμποδιστής από τη Χίο, Χρήστος Μάντικας;

Ένα δημοσίευμα του Έθνους στις 27.05 υποστήριζε ότι ο Μάντικας είχε πάρει μεταγραφή σε αθηναϊκό σύλλογο. Ωστόσο λίγες μέρες αργότερα, στον Αθλητικό Τύπο της 12.06 ξεκάθαρα σημειωνόταν ότι δεν είχε ολοκληρωθεί κάποια μεταγραφή του Χιώτη αθλητή σε σύλλογο της πρωτεύουσας, αλλά ότι ο Μάντικας... «μεταγράφεται» στον Όμιλο Αντισφαιρίσεως Αθηνών, μεταγραφή που δεν έγινε ποτέ. Ο αθλητής θα ερχόταν στην Αθήνα και θα εγγραφόταν στην ΑΕΚ το 1933. Μήπως λοιπόν ο λόγος αποκλεισμού του Μπεκιάρη ήταν άλλος –και ποιος;

Στο ίδιο δημοσίευμα του Αθλητικού Τύπου ξεκαθαριζόταν ότι, όταν αποφασίστηκε ο αποκλεισμός του Σερραίου αθλητή, δεν ήταν ακόμη γνωστός ο επίσημος τίτλος των αγώνων (ότι δηλαδή θ’ αφορούσε τις πόλεις Αθήνα και Λοζάνη), για τη δε συμμετοχή του Μάντικα είχε ζητηθεί ειδική άδεια από τον Παγχιακό. Σύμφωνα μ’ αυτήν την εκδοχή, ο Μπεκιάρης αποκλείστηκε επειδή δεν είχε συμμετάσχει στους προελβετικούς αγώνες. Ειδικότερα, παράγοντας του ΣΕΓΑΣ ανέφερε στην εφημερίδα ότι είχε ζητηθεί η σχετική άδεια από τον «Ορφέα» Σερρών, όμως ο σύλλογος αρνήθηκε να στείλει τον Μπεκιάρη στους αγώνες προετοιμασίας, επειδή παράλληλα διεξάγονταν οι παμμακεδονικοί.

Νωρίτερα, στις 02.06 η εφημερίδα Ελεύθερος Άνθρωπος είχε δημοσιεύσει μια λίγο διαφορετική εκδοχή ενός (άλλου;) παράγοντα του ΣΕΓΑΣ. Σύμφωνα μ’ αυτήν, αρχικά ο Μπεκιάρης είχε αρνηθεί να κατέβει στην Αθήνα λόγω των παμμακεδονικών αγώνων, όμως στη συνέχεια ζήτησε να του σταλεί από τον ΣΕΓΑΣ το αντίτιμο του εισιτηρίου. «Βλέπετε λοιπόν ότι δεν φταίει εις τίποτε ο Σ.Ε.Γ.Α.Σ.», ήταν η δήλωση του συγκεκριμένου παράγοντα.

Σχολιάζοντας ωστόσο τη συγκεκριμένη απάντηση, ο συντάκτης της αθηναϊκής εφημερίδας έκανε λόγο για «πρωτοφανές αθλητικόν σκάνδαλον» και για δικαιολογίες «πρωτοτύπως εξωφρενικαί και ανόητοι». Σημείωνε κάποιες εξαιρετικά εύστοχες παρατηρήσεις, ενώ προχωρούσε και σε μια (μη επιβεβαιωμένη) καταγγελία αναφορικά με τους αληθινούς λόγους του αποκλεισμού του Σερραίου αθλητή:

«Και βεβαίως έτσι είνε τα πράγματα, όταν η προϊσταμένη αθλητική αρχή καλεί τον Μπεκιάρην να εγκαταλείψει τους παμμακεδονικούς αγώνας, να αφήση τον σύλλογόν του, ο οποίος εώρταζε την 25ετηρίδα μιας γονίμου δράσεως και να έλθη εις τας Αθήνας, διά να μετάσχη των προκριματικών αγώνων, η κατά τους οποίους κατάληψις μιας εκ των πρώτων θέσεων ήτο ασφαλής. Αλλά εάν εγένετο αυτό πώς θα προοδεύση ο μακεδονικός αθλητισμός; [...] Η θέσις του Μπεκιάρη κατά την ημέραν εκείνην ήτο εκεί και εάν υπήρχε αθλητικός σύνδεσμος άξιος του προορισμού του, πρώτος θα έλεγε εις τον Μακεδόνα αυτόν αθλητήν να μη εγκαταλείψει τους παμμακεδονικούς αγώνας. Ο Μπεκιάρης εχρειάζετο διά να φιλοτιμηθούν και οι άλλοι αθλούμενοι Μακεδόνες νέοι, διά να ενισχυθή και προοδεύση ο μακεδονικός αθλητισμός. [...]

Αλλά εκλήθη και κατόπιν ο Μπεκιάρης και έσπευσε να απαντήση εις την πρόσκλησιν ότι δεν έχει χρήματα να ταξιδεύση εις τας Αθήνας. Παρεκάλεσε δε σχετικώς να του στείλουν τα έξοδα. Ο Σ.Ε.Γ.Α.Σ. όμως επειδή ακριβώς δεν ήθελε να μετάσχη ο Μπεκιάρης της ομάδος, ηρνήθη. Και τώρα ζητεί να δικαιολογηθή νομίζων τον κόσμον τόσον αφελή.

Αγνοεί μήπως ότι ο σεμνός αυτός αθλητής είναι εργάτης –σήμερα μάλιστα άεργος [σ.σ. άνεργος]– και ότι συνεπώς δεν ημπορεί να διαθέση ούτε οβολόν, διότι απλούστατα δεν έχει; Ατυχώς δεν είνε μέτοχος των εισπράξεων του Σ.Ε.Γ.Α.Σ. διά να ημπορή να διαθέτη χιλιόδραχμα ούτε είναι αριστοκράτης του χρήματος, όπως οι περισσότεροι των ερχομένων εις επαφήν με τον Σ.Ε.Γ.Α.Σ. Υπάρχει όμως και μια άλλη εκδοχή διά τον αποκλεισμόν του Μπεκιάρη. Λέγεται δηλαδή από ανθρώπους δυναμένους να γνωρίζουν καλά τα πράγματα ότι ο αθλητής αυτός απεκλείσθη διά τον ίδιον εκείνον λόγον, ο οποίος θα απέκλειε και την συμμετοχήν του Μολυβδοπούλου. «...Δεν έχουν παρουσιαστικόν» υπεστήριξε σημαίνων αθλητικός παράγων «και πρέπει να μη πάνε εις την Ελβετίαν»... Αλλά διατί ενοχλούνται οι υψηλότατοι και εξοχώτατοι και βαρώνοι του Σ.Ε.Γ.Α.Σ.; Αγνοούν ότι εάν προώδευσε ο αθλητισμός μας τούτο το οφείλει αποκλειστικώς όχι εις κομψευομένους νέους, αλλά εις τα παιδιά της επαρχίας και του χωριού, των οποίων τα πνευμόνια είναι γεμάτα από οξυγόνον και δεν είνε δηλητηριασμένα από την μολυντικήν ατμόσφαιραν των μεγαλοπόλεων; [...]».

1933

Η αποχή του Μπεκιάρη από την ενεργό αθλητική δράση κράτησε περίπου δύο χρόνια. Επανέλαβε τις προπονήσεις στις αρχές του 1933 και ήδη το Μάρτιο της ίδιας χρονιάς έτρεχε τα 1500 μέτρα σε 4΄14΄΄ και τα 5000 μέτρα σε 15΄33΄΄.

Η πρώτη του επίσημη εμφάνιση μετά τη διετή αποχή έγινε στους β΄ πανσερραϊκούς αγώνες (4-5 Ιουνίου 1933). Έτρεξε στα 5.000 μ., όπου τερμάτισε πρώτος με επίσημο χρόνο 18΄17΄΄, ωστόσο ο πραγματικός χρόνος του ήταν πολύ μικρότερος δεδομένου ότι είχε διανύσει έναν γύρο επιπλέον του κανονικού από λάθος!

Λίγες εβδομάδες αργότερα πήρε μέρος και στους ια΄ πανθρακικούς αγώνες της Δράμας (30 Ιουνίου – 2 Ιουλίου 1933), όπου επιβεβαίωσε την αξία του στις κούρσες μεγάλων αποστάσεων. Τερμάτισε άνετα πρώτος στα 5.000 μ. σε 16΄56΄΄ (έναντι 18΄18΄΄ του δεύτερου, ο Κωνσταντινίδης του «Εθνικού» Αλεξανδρουπόλεως), ενώ θριαμβευτική ήταν η εμφάνιση του Μπεκιάρη και στα 15.000 μ., όπου τερμάτισε πρώτος σε 50΄ συντρίβοντας το πανελλήνιο ρεκόρ των 56 λεπτών!

Με αφορμή τη θριαμβευτική του εμφάνιση στους πανθρακικούς αγώνες, ο Μπεκιάρης σχολίασε την επιστροφή του μιλώντας στον Χ. Κολοκοτρώνη για λογαριασμό της εφημερίδας Αθλητικός Τύπος:

«Είμαι βαθύτατα συγκεκινημένος τόσον διά τας πρώτας νίκας τας οποίας επέτυχα, όσον και διά τας ικανοποιητικάς μου επιδόσεις κατά τους αγώνας τούτους παρ’ ότι το διάστημα της αποχής μου από του στίβου υπερέβη τα δύο και πλέον έτη. Καθ’ όλον όμως το διάστημα της αποχής μου ταύτης δεν έπαυσα από του να ενθυμούμαι τον ιερόν τούτον στίβον, ο οποίος είναι ο μόνος θησαυρός και παρηγορητής παντός αθλητού.

Διά τους λόγους λοιπόν αυτούς ηναγκάσθην να επανέλθω εις τας τάξεις του αθλητισμού αρχίζων μίαν νέαν αθλητικήν και περιπετειώδη σταδιοδρομίαν».

Κατά την επιστροφή των αθλητών στις Σέρρες, ο μητροπολίτης στεφάνωσε τον Μπεκιάρη και του πρόσφερε το ποσό των 500 δρχ., κάτι που ορισμένοι –άδικα– επέκριναν με το σκεπτικό ότι ο αθλητισμός δεν ήταν επαγγελματικός και επομένως δεν επιτρεπόταν να λαμβάνουν οι αθλητές χρήματα για τις επιδόσεις τους.

Στις 23 Ιουλίου έσπασε το πανελλήνιο ρεκόρ στη διάνυση απόστασης εντός στίβου σε μία ώρα διατρέχοντας 16.772 μέτρα. Ο αγώνας πραγματοποιήθηκε κατόπιν εντολής του ΣΕΓΑΣ, χωρίς όμως να υπάρχει αντίπαλος αθλητής.

Η απουσία του από το βόρειο πρωτάθλημα του Σεπτεμβρίου οφειλόταν σε μια πρωτοφανή ατυχία, καθώς ο Σερραίος αθλητής είχε πέσει θύμα επίθεσης από λυσσασμένο σκύλο, ώστε στις 16/17 Σεπτεμβρίου –περίπου ένα μήνα μετά το ατύχημα– χρειάστηκε να μεταφερθεί για νοσηλεία στο λυσσιατρείο Θεσσαλονίκης σε σοβαρή κατάσταση! Γιατί άργησε τόσο; Δεν είχε την οικονομική δυνατότητα να μεταβεί εγκαίρως στη Θεσσαλονίκη με δικά του έξοδα, κάτι που τελικά κατέστη εφικτό με έξοδα του «Ορφέα».

1934

Έχοντας ξεπεράσει την περιπέτεια της υγείας του, ο Μπεκιάρης επέστρεψε στις προπονήσεις στις 5 Μαρτίου 1934 και λίγους μήνες αργότερα απέδειξε για ακόμη μία φορά την κυριαρχία του στους αγώνες μεγάλης αντοχής στα πλαίσια των ιβ΄ πανθρακικών αγώνων, οι οποίοι διεξήχθησαν στην Αλεξανδρούπολη μεταξύ 29 Ιουνίου και 1 Ιουλίου. Στα 5000 μέτρα τερμάτισε μακράν πρώτος με χρόνο 16΄38΄΄ έναντι 17΄21΄΄ του δεύτερου αθλητή (ο Κωνσταντινίδης του «Εθνικού» Αλεξανδρούπολης). Άνετα πρώτος τερμάτισε και στα 10 χλμ. σε 34΄56΄΄, ωστόσο στα 1500 μ. ο Σερραίος πρωταθλητής ήρθε δεύτερος με χρόνο 4΄28΄΄2/10 έναντι 4΄23΄΄6/10 του Χ. Μαυροκορδάτου από τον ΒΑΟ Θεσσαλονίκης.

Στις 3 Αυγούστου ο Μπεκιάρης επρόκειτο ν’ αναχωρήσει για την Αθήνα, προκειμένου να συμμετάσχει στους προκριματικούς για τη συγκρότηση της εθνικής ομάδας, που θα ταξίδευε στο Ζάγκρεμπ για τους Ε΄ Βαλκανικούς αγώνες. Ωστόσο για δεύτερη συνεχόμενη χρονιά ο Σερραίος αθλητής στάθηκε άτυχος, καθώς αρρώστησε από κακοήθη ελονοσία και δεν στάθηκε δυνατό να ταξιδέψει!

1935

Στους ιγ΄ πανθρακικούς αγώνες της Καβάλας (14 - 16 Ιουλίου 1935) ο Μπεκιάρης τερμάτισε με άνεση πρώτος στα 1500 μ. (σε χρόνο 4΄26΄΄ έναντι 4΄29΄΄ του Χ. Μαυροκορδάτου του ΒΑΟ) και στα 5000 μ. (σε 16΄31΄΄ έναντι 16΄51΄΄ του Δ. Νάνου του «Ηρακλή» Θεσσαλονίκης), παρότι και οι δύο κούρσες διεξήχθησαν την ίδια μέρα. Εξάλλου κανείς δεν απείλησε την πρωτιά του Σερραίου πρωταθλητή και στον αγώνα δρόμου των 20.000 μ., όπου τερμάτισε μακράν πρώτος σε 1 ώρα 15΄ 8/10 έναντι 1 ώρας 18΄30΄΄4/10 του Νάνου.

Στους γ΄ παμμακεδονικούς αγώνες (15, 17 και 18 Αυγούστου 1935), οι οποίοι πραγματοποιήθηκαν στις Σέρρες με αφορμή τον εορτασμό των τριάντα χρόνων από την ίδρυση του «Ορφέα», ο Μπεκιάρης τερμάτισε για ακόμη μια φορά άνετα πρώτος στα 10.000 μ. με χρόνο 34΄21΄΄1/5, όταν ο δεύτερος τερμάτισε σε 34΄43΄΄2/10 ή 34΄45΄΄8/10. Αντίθετα, δεν τερμάτισε στην κούρσα των 5.000 μ. εξαιτίας σκοτοδίνης που αισθάνθηκε κατά τη διάρκεια του αγώνα με αποτέλεσμα να εγκαταλείψει.

1936

Το 1936, ο Μπεκιάρης ήταν ο αθλητής που μετέφερε την ολυμπιακή φλόγα στην πόλη των Σερρών στις 24 Ιουλίου διατρέχοντας ένα χιλιόμετρο.

Τον Αύγουστο, ο πρωταθλητής ήταν παρών σε δύο... πανηγύρια. Το ένα ήταν το πανηγύρι του δεκαπενταύγουστου στο χωριό Κοίμηση, όπου διέτρεξε απόσταση 12 χλμ. (από την Κοίμηση μέχρι τον σιδηροδρομικό σταθμό του Σιδηροκάστρου) σε 42 λεπτά.

Επίσης, στην εμποροπανήγυρη της Ηράκλειας δήλωνε έτοιμος ν’ αγωνιστεί σε δρόμο 20 χλμ. με αντίπαλο τα καλύτερα άλογα της περιοχής, βέβαιος για την επικράτησή του. Αν όμως οι ιππείς δεν έδειχναν ενδιαφέρον για μια τέτοια πρωτότυπη κούρσα, ο Μπεκιάρης δήλωνε πρόθυμος να έπαιρνε μέρος στους αγώνες πάλης. Τι συνέβη τελικά, αν δηλαδή πραγματοποιήθηκε η αναμέτρηση του αθλητή με τα άλογα ή όχι, είναι άγνωστο.

Τον Οκτώβριο ο Αθανάσιος Μπεκιάρης περιλαμβανόταν μεταξύ των αθλητών του «Ορφέα», που πήραν μέρος στους πανθρακικούς αγώνες της Κομοτηνής (8-11 Οκτωβρίου 1936), όμως από τα δημοσιεύματα των εφημερίδων της εποχής δεν προκύπτει η διεξαγωγή αγώνων δρόμου μεγάλων αποστάσεων –πιθανόν λόγω έλλειψης ανταγωνισμού.

1937

Τη συγκεκριμένη χρονιά είναι γνωστά κάποια στοιχεία από τη συμμετοχή του Μπεκιάρη στους δ΄ παμμακεδονικούς αγώνες στίβου (21-23 Μαΐου), οι οποίοι φιλοξενήθηκαν για ακόμη μία χρονιά στην πόλη των Σερρών.

Στο αγώνισμα των 5.000 μ. ο αθλητής τραυματίστηκε στον προτελευταίο γύρο και αναγκάστηκε να εγκαταλείψει, ενώ στην απόσταση των 10.000 μ. τερμάτισε δεύτερος με χρόνο 35΄27΄΄4/10, αρκετά πίσω από τον Νάνο του Ηρακλή Θεσσαλονίκης (35΄6΄΄4/5).

Ωστόσο ο Μπεκιάρης πήρε τη ρεβάνς από το φίλο του, Νάνο, σ’ έναν εξαιρετικό αγώνα δρόμου 20 χλμ. για δύο επί της επί της δημοσίας οδού Σερρών – Θεσσαλονίκης στις 29 Ιουνίου. Ο Μπεκιάρης τερμάτισε πρώτος σε 1 ώρα και 17 λεπτά, 8΄ νωρίτερα από τον (μοναδικό) αντίπαλό του.

1938

i) Στους ε΄ παμμακεδονικούς αγώνες της Θεσσαλονίκης (24-26 Απριλίου 1938) συμμετείχαν και αθλητές από αθλητικούς συλλόγους της Θεσσαλίας. Μεταξύ αυτών ήταν ο ανερχόμενος  Αθανάσιος Ραγάζος, ο οποίος στέρησε τις νίκες από τον πρωταθλητή του Ορφέα Σερρών. Ειδικότερα:

- Στα 10.000 μ. ο Μπεκιάρης τερμάτισε δεύτερος με χρόνο 34΄28΄΄8/10, αρκετά αργότερα από τον Ραγάζο του Γ. Σ. Αλμυρού, ο οποίος είχε καταρρίψει το πανελλήνιο ρεκόρ με χρόνο 32΄24΄΄8/10.

- Ο Μπεκιάρης τερμάτισε δεύτερος και στα 5.000 μ. σημειώνοντας χρόνο 16΄58΄΄ έναντι 16΄18΄΄ του Ραγάζου.

- Και στα 20.000 μ. ο Μπεκιάρης είδε την πλάτη του αθλητή από τον Αλμυρό. Ο Ραγάζος τερμάτισε σε 1 ώρα 3 λεπτά και 20 δευτερόλεπτα έναντι 1 ώρας 4 λεπτών και 30 δευτερολέπτων του Σερραίου πρωταθλητή.

ii) Το 1938 όμως έγινε και η επανεμφάνιση του -35χρονου πλέον- Αθανάσιου Μπεκιάρη στους πανελλήνιους αγώνες στίβου, οι οποίοι φιλοξενήθηκαν στο Παναθηναϊκό Στάδιο το διήμερο 11 και 12 Ιουνίου, και σχολιάστηκε από τον αθηναϊκό τύπο ως μία «ευχάριστος έκπληξις» για τους φιλάθλους.

Την πρώτη μέρα ο Σερραίος πρωταθλητής έτρεξε με αξιώσεις στην κούρσα των 5 χλμ., στην οποία μάλιστα προπορευόταν κατ’ επανάληψη κατά το μεγαλύτερο μέρος της διαδρομής, ωστόσο εγκατέλειψε μόλις 800 μ. πριν το τέρμα.

Πιο επιτυχημένη ήταν η συμμετοχή του στον αγώνα των 10 χλμ., όπου τερμάτισε τρίτος με χρόνο 33΄40΄΄ έναντι 32΄56΄΄5/10 του Κύπριου πρωταθλητή Κυριακίδη και 32΄59΄΄4/10 του αθλητή του «Εθνικού», Νίτσα. Ειδικότερα, στα πρώτα 4.000 μ. ο Σερραίος πρωταθλητής ήταν σταθερά δεύτερος, πίσω από τον Βαρτζάκη. Τότε άνοιξε διασκελισμό και βρέθηκε για λίγο επικεφαλής της κούρσας, όμως τότε άρχισαν να επιταχύνουν και ο Κωνσταντινίδης με τον Νίτσα, οι οποίοι τελικά τερμάτισαν στις δύο πρώτες θέσεις.

Η εφημερίδα Αθλητισμός σχολίασε για τον Μπεκιάρη ότι είχε επιδείξει «εξαίρετον εμφάνισιν» και ότι με τις δύο συμμετοχές του «έφθασεν την καλλιτέραν επίδοσιν των παλαιών ενδόξων ημερών του». Αντίστοιχα και ο συντάκτης του Αθλητικού Βήματος επισήμανε ότι ο Μπεκιάρης «παρ’ όλα τα 35 χρόνια του επέτυχε στα 10.000 μ. επίδοσιν που εσημείωσε όταν εθριάμβευε στους ελληνικούς στίβους».

Στο ίδιο μήκος κύματος και ο αθλητικός συντάκτης της Βραδυνής Ν. Καπ. συμπεριέλαβε τον Μπεκιάρη στους τέσσερις αθλητές που είχαν ξεχωρίσει στους 29ους πανελλήνιους αγώνες στίβους, με την επισήμανση ότι «ξανάνειωσε, επιτυχών εις τον δρόμον 10.000 μέτρων την καλλιτέραν επίδοσιν της ζωής του!».

iii) Τον Ιούνιο διοργανώθηκαν ελληνοαιγυπτιακοί αγώνες στίβου σε δύο δόσεις: πρώτα στην Αθήνα (18-19 Ιουνίου) και στη συνέχεια στη Θεσσαλονίκη (25-26 Ιουνίου) με τη συμμετοχή αθλητών της βόρειας Ελλάδας.

Στο δεύτερο τουρνουά, την πρώτη μέρα ο Σερραίος πρωταθλητής Αθανάσιος Μπεκιάρης τερμάτισε δεύτερος στα 10 χλμ. με χρόνο 33΄53΄΄ έναντι 33΄45΄΄ του Αιγύπτιου αθλητή Αμπουσμπάχ. Ωστόσο τη δεύτερη μέρα ο Μπεκιάρης πήρε τη ρεβάνς τερματίζοντας πρώτος στα 5 χλμ. με χρόνο 15΄55΄6/10.

iv) Στους ιδ΄ πανθρακικούς αγώνες (Δράμα, 29 Ιουνίου - 3 Ιουλίου) ο Μπεκιάρης έκανε το δύο στα τρία:

- στα 5.000 μ. τερμάτισε άνετα πρώτος σε 16΄25΄΄9/10, όταν ο Νάνος του «Ηρακλή» Θεσσαλονίκης στη δεύτερη θέση χρειάστηκε 17΄36΄΄

- στα 10 χλμ. τερμάτισε και πάλι πρώτος σε 36΄8΄΄5/10, ενώ ήρθε τρίτος στο αγώνισμα των 1.500 μ. την ίδια μέρα (χρόνος 4΄39΄΄3/10)!

Επί του συνόλου των αθλητών, ο Αθανάσιος Μπεκιάρης συγκέντρωσε 12 βαθμούς και κατατάχθηκε τέταρτος.

Και μια εξωαγωνιστική πληροφορία για το 1938, ο Μπεκιάρης ήταν ο σημαιοφόρος του Γυμναστικού Συλλόγου «Ορφεύς» στην παρέλαση που πραγματοποιήθηκε στην Αθήνα στις 5 Ιουνίου στα εγκαίνια της Α΄ Πανελλήνιας Αθλητικής Έκθεσης. Στην παρέλαση συμμετείχαν αθλητές απ’ όλη την Ελλάδα, ενώ από το νομό Σερρών εκπροσωπήθηκαν τα εξής σωματεία: Α.Γ.Σ. Εθνικός Σιδηροκάστρου, Ορειβατική Ομάδα Σιδηροκάστρου, Μέγας Αλέξανδρος Ηράκλειας, Α.Σ. Βισάλτης, Α.Σ. Ολυμπιακός Ροδοπόλεως, Φιλοπρόοδος Νεολαία Πενταπόλεως, Ελληνικός Ορειβατικός Σύνδεσμος Σερρών, Γ.Σ. Ορφεύς, Απόλλων Σερρών, Γ.Σ. Ηρακλής Σερρών και Γ.Σ. Θησεύς Ποροΐων.

1939

Στις 7 Μαΐου 1939, στο δημοτικό στάδιο των Σερρών πραγματοποιήθηκαν διασυλλογικοί αγώνες στίβου με τη συμμετοχή αθλητών του Ορφέα και του Β.Α.Ο. Θεσσαλονίκης. Ο Μπεκιάρης συμμετείχε στις διαδρομές των 1500 μ. και 5000 μ. τερματίζοντας πρώτος σε 4΄23΄΄ και 16΄37΄΄ αντίστοιχα.

Πιθανότατα αυτή δεν ήταν η μοναδική εμφάνιση του σε κάποια αθλητική διοργάνωση, όμως για τη συγκεκριμένη χρονιά δεν κατάφερα να εντοπίσω λεπτομέρειες από άλλους αγώνες στίβου με σερραϊκό ενδιαφέρον –ούτε καν από τους πανθρακικούς, οι οποίοι διεξάγονταν κάθε χρόνο.

1940

Αντίστοιχα ελλιπή είναι τα ευρήματα για το 1940. Είναι γνωστό ότι εν όψει των πανελλήνιων αγώνων στίβου (13-14 Ιουλίου 1940), περίπου δύο εβδομάδες πριν τη διοργάνωση, το διοικητικό συμβούλιο του ΣΕΓΑΣ απηύθυνε πρόσκληση συμμετοχής σε διάφορους πρωταθλητές της επαρχίας, μεταξύ των οποίων ήταν και ο Μπεκιάρης. Ωστόσο, παρότι αρκετοί επαρχιακοί σύλλογοι έστειλαν αθλητές, τελικά οι Σέρρες δεν εκπροσωπήθηκαν. Εξάλλου εντυπωσιάζει και η απουσία Σερραίων αθλητών από τους πανθρακικούς αγώνες, που ξεκίνησαν στην πόλη της Δράμας στις 30 Ιουνίου.

_________________________________

* Οι πληροφορίες του τέταρτου μέρους του αφιερώματος (μαζί με επιπλέον φωτογραφικό υλικό) προήλθαν από την έρευνά μου «Οι Σέρρες και οι Σερραίοι μέσα από τις σελίδες των εφημερίδων» ως εξής:

τόμος Στ΄: σελίδες 87-93, 96-100, 301-303, 305-306, 449

τόμος Ζ΄: σελίδες 155, 157, 241-242, 273-276, 289-290, 414, 416, 418

τόμος Η΄: σελίδες 98-104, 107-108, 223-224, 289

* Τα προηγούμενα μέρη του αφιερώματος στον Αθανάσιο Μπεκιάρη εδώ:

μέρος πρώτο: Οι πρώτες εμφανίσεις του στο στίβο τη διετία 1926-1927

μέρος δεύτερο: Οι αγωνιστικοί θρίαμβοι το 1928 και ο άδικος αποκλεισμός από την εθνική ολυμπιακή ομάδα

μέρος τρίτο: Το αποκορύφωμα των θριάμβων του τη διετία 1929-1930