Μικρές και μεγάλες ειδήσεις από την περιοχή των Σερρών το 1891

ΔΙΑΦΟΡΑ ΣΕΡΡΑΪΚΑ ΤΟΥ 1891

-- Τον Ιανουάριο του 1891, σε μια μεγάλη συνέλευση των Σερραίων υπό την προεδρία του μουτεσαρίφη αποφασίσθηκε η λήψη μέτρων, όπως η αύξηση ορισμένων δημοτικών φόρων, προκειμένου να συγκεντρωθεί ικανό ποσό για το φωτισμό της πόλης με λάμπες πετρελαίου.

-- Στις 11/23 Φεβρουαρίου ο Νεολόγος έγραφε ότι είχε πέσει τόσο πολύ χιόνι στην περιοχή των Σερρών, ώστε πολλά χωριά αποκλείστηκαν και η συγκοινωνία τους με τις κεντρικές πόλεις διακόπηκε.

-- Με τη λειτουργία του υποκαταστήματος γεωργικής τράπεζας να μην αρκεί για την οικονομική ανακούφιση των Σερραίων αγροτών από την περσινή ξηρασία, στις 18 Φεβρουαρίου/2 Μαρτίου έγινε γνωστό ότι με αυτοκρατορικό διάταγμα είχε αποφασιστεί από το ποσό των 100.000 λιρών που είχε δοθεί στο νομό Θεσσαλονίκης ως δάνειο, οι 4000 να διανέμονταν στους γεωργούς της περιφέρειας των Σερρών με όρο την αποπληρωμή τους εντός έξι ετών, αλλά με το διόλου ευκαταφρόνητο τόκο του 7%.

Η επιστασία της διανομής του ποσού έγινε από δύο επιτροπές, αποτελούμενες από προύχοντες της περιοχής, στις οποίες πρόεδροι ήταν ο διοικητής και ο λογιστής της διοίκησης, Αλή Ριζά εφέντης (ο οποίος πάντως λίγες εβδομάδες αργότερα θα ανακοίνωνε την παραίτησή του και στη θέση του θα διοριζόταν ο τέως λογιστής της επαρχίας Καισαρείας, Μακπούλ εφέντης).

-- Τον Φεβρουάριο έληξε το μουσουλμανικό έτος 1306. Σύμφωνα με τα ανακοινωθέντα στατιστικά στοιχεία, μαθαίνουμε ότι κατά τη διάρκεια της λήξασας (μουσουλμανικής) χρονιάς ο αριθμός των ακινήτων στη διοίκηση Σερρών που είχαν αποτεφρωθεί, ανήλθε συνολικά σε 42.

-- Στις 27 Φεβρουαρίου/11 Μαρτίου τέθηκε ο θεμέλιος λίθος για την ανέγερση του νέου Παρθεναγωγείου κατόπιν δωρεάς Γρηγορίου Κωνσταντίνου Ρακιτζή. Μετά τον αγιασμό ο μητροπολίτης Σερρών και ο δωρητής κατήλθαν στο σκαμμένο χώρο, όπου έριψαν νομίσματα και κατέθεσαν τον ακρογωνιαίο λίθο, στον οποίο μνημονεύονταν τα ονόματα του σουλτάνου Αβδούλ Χαμίτ Χαν Β΄, του μητροπολίτη, των εφόρων, καθώς και του δωρητή και της συζύγου του, Δέσποινας. Παρόντες ήταν οι έφοροι των εκπαιδευτικών και φιλανθρωπικών καταστημάτων της πόλης, ο Έλληνας πρόξενος Αριστείδης Μεταξάς, μαθητές και δάσκαλοι αμφοτέρων των φύλων απ’ όλα τα σχολεία, ιερείς και πλήθος κόσμου, που είχε καλύψει τον λόφο του Κουλά και τους εξώστες των γειτονικών οικιών.

Την κεντρική ομιλία εκφώνησε ο διευθυντής του Γυμνασίου, Πέτρος Παπαγεωργίου. Από το λόγο του αξίζει να κρατήσουμε την υπενθύμιση όσων είχε γράψει ο ιδρυτής του παρθεναγωγείου προς τον μητροπολίτη Σερρών το 1889 ως προς τα κίνητρα που τον είχαν ωθήσει σ’ αυτήν τη δωρεά, «λόγοι αδόλου χριστιανικής ευσεβείας και αγνής Ελληνικής φιλοπατρίας», που άξιζε να χαραχθούν «εν τω νω παντός Σερραίου πολίτου» σύμφωνα με τον Παπαγεωργίου.

Έγραφε, λοιπόν, ο Γρηγόριος Ρακιτζής το 1889:

«Ο πανάγαθος και πάνσοφος Θεός μη χαρίσας μοι εν τω προσκαίρω τούτω κόσμω τέκνα ηυδόκησε να μοι επιδαψιλεύση τας ευλογίας αυτού και σχετικήν τινα ευτυχίαν και ευημερίαν της οποίας επιθυμών να κάμω χρήσιν καλήν, αφού δεν έχω τέκνα ίδια (άτινα επωφελούμενα εκ των μέσων, άπερ κέκτημαι, να μορφωθώσιν, ως δε και να φανώσει πως χρήσιμα εις τε την πατρίδα και την ανθρωπότητα εν γένει) απεφάσισα ίνα το κατά δύναμιν συντελέσω όπως τα τέκνα της πατρίδος μου λαμβάνωσιν εν τω μέλλοντι ως οιόν τε κάλλιον την απαιτουμένην πνευματικήν μόρφωσιν και ανάπτυξιν, κυρίως δε τα κοράσια της πόλεως ημών να λαμβάνωσι μόρφωσιν και ανάπτυξιν ικανήν να καταστήση αυτάς ακολούθως καλάς μητέρας· και τούτο διότι φρονώ ότι αι καλαί μητέρες είναι η βάσις και η αρχή πάσης καλής ανατροφής την οποίαν ανάγκη να έχωσι πάντες οι άνθρωποι οι επιθυμούντες την δόξαν και την ευτυχίαν της πατρίδος. Την απόφασιν ταύτην προ πολλού είχον λάβη αλλ’ ανέβαλλον την εκτέλεσιν αυτής μέχρι τούδε όπως σκεφθώ το πράγμα κάλλιον· ήδη όμως έλαβον οριστικήν απόφασιν όπως άρξωμαι της εκτελέσεως του προ πολλού μελετωμένου σχεδίου μου».

-- Μια ή δυο μέρες πριν την κατάθεση του θεμέλιου λίθου, στο χώρο ανέγερσης του νέου Παρθεναγωγείου βρέθηκε αναθηματική στήλη της ρωμαϊκής περιόδου με ελληνική επιγραφή 36 στίχων, που χρονικά τοποθετείται στον Ιούνιο του έτους 41 μ.Χ. Η επιγραφή είχε ως εξής:

ΤΟΡΚΟΥΑΤΟΣΒΕΙΘΥΕ.

ΑΝΤΙΓΟΝΟΣ             ΔΙΟΣΚΟΥΡΙΔΟΥ

ΤΟΡΚΟΥΛΑΣ           ΤΟΡΚΟΥ

ΤΟΡΚΟΥΣ                   ΚΛΑΥΔΙΑΣ                               

ΘΕΟΠΟΜΠΟΣ         ΔΗΜΟΣΘΕΝΟΥΣ

ΓΑΙΟΣ                            ΜΑΡΚΟΥ

ΤΟΡΚΟΥΑΤΟΣ        ΜΩΜΩΣ

ΔΙΟΣΚΟΥΡΙΔΗΣ     ΒΟΥΡΕΙΛΑ

ΤΟΡΚΟΥΣ                   ΤΟΡΚΟΥ

ΗΡΟΔΟΤΟΣ               ΠΟΥΠΛΑ

ΙΟΥΛΙΑΝΟΣ              ΒΟΥΡΕΙΛΑ

ΔΙΟΣΚΟΥΡΙΔΗΣ     ΔΙΟΝΥΣΙΟΥ

ΑΠΟΛΛΟΦΑΝΗΣ  ΤΟΡΚΟΥΛΑ

ΦΙΛΟΦΡΩΝ               ΗΡΟΔΟΤΟΥ

ΙΣΙΔΩΡΟΣ                    ΓΑΙΟΥ

ΑΓΙΣ                               ΠΟΛΥΚΑΡΠΟΥ

ΤΟΡΚΟΥΑΤΟΣ        ΔΙΟΣΚΟΥΡΙΔΟΥ

ΛΟΥΚΙΟΣ                   ΛΟΥΠΠΟΥ

ΚΟΠΡΥΛΛΟΣ          ΖΩΠΥΡΟΥ

ΤΟΡΚΟΥΠΑΙΒΗΣ            ΔΙΟΣΚΟΥΡΙΔΟΥ

ΠΡΟΚΛΟΣ                  ΤΟΡΚΟΥΑΤΟΥ

ΤΟΡΚΟΥΠΑΙΒΗΣ            ΔΙΟΣΚΟΥΡΙΔΟΥ

ΤΟΡΚΟΥΑΤΟΣ        ΜΟΥΚΙΑΝΟΥ

ΦΙΛΙΗΤΟΣΑΠΟΛΛΩΝΙΟΥΤΟΥΤΕΙΜΟΘΕΟΥ

ΔΙΟΓΕΝΗΣ                 ΓΛΥΚΩΝΟΣ

ΜΟΥΚΚΩΝ               ΜΟΥΚΚΩΝΟΣ

ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ        ΔΙΟΣΚΟΥΡΙΔΟΥ

ΕΥΤΥΧΟΣ                  ΜΟΥΚΙΑΝΟΥ

ΠΑΡΑΜΟΝΟΣ         ΖΩΙΛΟΥ

ΤΟΥΡΠΙΛΑΙΟΣ       ΕΥΤΥΧΟΣ

ΖΩΣΙΜΟΣΔΙΟΣΚΟΥΡΙΔΟΥΤΟΡΚΟΣΖΩΣΑ

ΘΕΟΚΛΗΣΣΩΣΙΠΟΥΔΙΟΣΚΟΥΣΤΟΡΚΟΥ

ΗΡΑΚΛΕΩΝΔΡΕΠΑΛΑ

ΕΓΕΝΕΤΟ ΕΤΟΥΣ ΖΗΡ ΔΑΙΣΙΟΥ

ΕΥΤΥΧΕΙΤΕ

ΜΕΝΑΝΔΡΟΣ

Να επισημανθεί ότι στην ευρύτερη περιοχή, δηλαδή στους νοτιοανατολικούς πρόποδες της Ακρόπολης των Σερρών, κατά την ανέγερση του νέου νοσοκομείου είχαν βρεθεί διάφορες στήλες και ανάγλυφα, που προϊδέαζαν για μεγαλύτερο αριθμό θαμμένων αρχαιοτήτων.

-- Σε κάποια περιστατικά, ενδεικτικά των προσπαθειών διαδόσεως της βουλγαρικής προπαγάνδας στην ευρύτερη περιοχή των Σερρών, αναφέρθηκε ο Φάρος της Μακεδονίας στο φύλλο της 16.03.1891, όπως στην ανεπιτυχή απόπειρα ίδρυσης βουλγαρικού σχολείου στο Δεμίρ Ισσάρ, στην οποία αντέδρασαν συντονισμένα οι Έλληνες και οι Οθωμανοί κάτοικοι της κωμόπολης.

Στο χωριό Κούλα (Παλαιόκαστρο) μια Κυριακή ο Ορθόδοξος ιερέας ξαφνικά εκδιώχθηκε και άρχισε η συγκέντρωση υπογραφών για την αντικατάστασή του από σχισματικό. Χάρη ωστόσο στην έγκαιρη παρέμβαση του μητροπολίτη Σερρών, αλλά και τη θετική ανταπόκριση του μουτεσαρίφη Ντζαβίτ πασά, το ενδεχόμενο αυτό αποσοβήθηκε και εδώ.

Ως κέντρο της βουλγαρικής προπαγάνδας εντοπίστηκε το προάστιο των Καμινικίων, όπου έδρευε ο αρχιμανδρίτης Κόλιο Βάνωφ, ενώ στην περιοχή φερόταν να λειτουργεί τετρατάξιο βουλγαρικό σχολείο σύμφωνα με τη βουλγαρική εφημερίδα Νοβινή.

Κατά το Φάρο της Μακεδονίας, οι μαθητές του σχολείου αυτού προέρχονταν από διάφορα –γειτονικά και όχι μόνο– χωριά (για παράδειγμα τέσσερα παιδιά είχαν έρθει από την Αλιστράτη), απ’ όπου «εστρατολογήθησαν» και «ως φορτίον μετήχθησαν εις Καμενίκιαν».

-- Η γιορτή του Ευαγγελισμού γιορτάστηκε με θρησκευτική πανήγυρη στην εκκλησία των Κάτω Καμινικίων, όπου ο καθηγητής θρησκευτικών Βασίλειος Παπαχρήστου έκανε κήρυγμα σχετικά με τη σημασία της ημέρας αυτής.

Την επέτειό της γιόρτασε την ίδια μέρα και η αδελφότητα «Ευαγγελισμός», που επιδίωκε την ίδρυση σχολείου στη μέση των Άνω και των Κάτω Καμινικίων.

-- Στις 27 Μαρτίου/8 Απριλίου δημοσιεύτηκε στην ελληνική Εφημερίδα της Κυβερνήσεως ο τροποποιητικός νόμος περί των προξενικών αρχών, που μεταξύ άλλων προήγαγε το προξενείο των Σερρών από β΄ σε α΄ τάξης.

-- Τον Μάιο, η συμπλοκή μεταξύ μαθητών του ελληνικού γυμνασίου με Βούλγαρους μαθητές στη θέση Κιόσκια της πόλης των Σερρών οδήγησε σε τραυματισμούς, αλλά και παρέμβαση στρατιωτικής δύναμης για τη διάλυσή τους.

Την ίδια περίοδο στα Καμινίκια, οι μαθητές του ελληνικού σχολείου επιτέθηκαν στον Βούλγαρο αρχιμανδρίτη Γκολογκάνωφ.

-- Νέος διοικητής Σερρών διορίστηκε στις αρχές Ιουνίου ο τέως διοικητής Πρεσρένης Χαμδή βέης.

-- Τον Αύγουστο κατατέθηκε αίτηση από τον Ταχήρ βέη στο οθωμανικό υπουργείο δημοσίων έργων για την παροχή προνομίου προς αποξήρανση των ελών γύρω από τη λίμνη του Αχινού.

-- Στις 28 Αυγούστου/9 Σεπτεμβρίου εκοιμήθη ο μητροπολίτης Μελενίκου Προκόπιος.

-- Στον Νεολόγο της 4ης Οκτωβρίου διαβάζουμε ότι στη διοίκηση Σερρών συνελήφθη ο διάσημος Πομάκος αρχιληστής Γιονούς με τέσσερις οπαδούς του.

-- Δυναμική επανεμφάνιση έκανε η ληστοσυμμορία του Στόγιου στις 17/29 Οκτωβρίου εισβάλοντας στην οικία του Έλληνα προκρίτου της Αλιστράτης Παπάζογλου, την ώρα του που αυτός δειπνούσε με τα τρία παιδιά του. Προηγουμένως είχε δοθεί διαταγή να σβήσουν τα φώτα όλων των καταστημάτων και των καφενείων της κωμόπολης, ένας δε καφετζής που δεν συμμορφώθηκε, τραυματίστηκε από τα μέλη της συμμορίας.

Μετά την εισβολή στο σπίτι του, ο Έλληνας πρόκριτος –αντιλαμβανόμενος προφανώς τις προθέσεις τους– προθυμοποιήθηκε να δώσει στους ληστές όσα χρήματα υπήρχαν διαθέσιμα, όμως ο Στόγιος του απάντησε ότι η ληστρική τους... τιμή δεν τους επέτρεπε να δεχτούν χρήματα σε άλλο μέρος παρά μόνο στα βουνά! Ο μεγαλύτερος γιός του Παπάζογλου επιχείρησε να επιτεθεί στον αρχιληστή, όμως τραυματίστηκε από άλλους συμμορίτες, οι οποίοι έπιασαν τα δύο μικρότερα αδέρφια, τον Θεόδωρο και τον Ισίδωρο.

Τελικά ο Θεόδωρος κατάφερε κάποια στιγμή να ξεφύγει από το κρησφύγετο των ληστών, όμως ο αδερφός του παρέμενε αιχμάλωτος. Μάλιστα αναγκάστηκε να στείλει επιστολή στους συγγενείς του ότι δεν υπήρχε άλλος τρόπος για να ελευθερωθεί πέρα από την καταβολή λύτρων ύψους 3000 λιρών στους ληστές.

Ένας φίλος της οικογένειας Παπάζογλου, ονόματι Γιαννόπουλος, συγκέντρωσε το ποσό αυτό σ’ ένα σάκο και κίνησε στα βουνά. Ύστερα από οκτάωρη πορεία βρέθηκε στο κρησφύγετο της συμμορίας, όπου είδε τον Στόγιο και τον 80χρονο πλέον, αλλά περιβόητο πριν πολλά χρόνια, αρχιληστή Μπούσκο στο μέσο μιας ομάδας έξι μαυροφουστανελοφόρων και καλά οπλισμένων ληστών.

Ο Στόγιος εξήγησε στον Γιαννόπουλο ότι η απαγωγή των υιών Παπάζογλου είχε γίνει, επειδή αυτοί «φανατικώς κατεδίωκον τους βουλγαροδιδασκάλους και τον βουλγαρισμόν». Η ουσία πάντως ήταν ότι κατατεθέντων των χρημάτων αφέθηκε ελεύθερος και ο έτερος αδερφός.

-- Στις 23 Οκτωβρίου/4 Νοεμβρίου αναχώρησε από την Αθήνα με τελικό προορισμό τις Σέρρες ο νέος Έλληνας πρόξενος Μιχαήλ Νικολάου.

-- Μια μεγάλη απώλεια τη χρονιά αυτή ήταν ο θάνατος του Αθανάσιου Χατζηδήμου, εμπόρου και επί πολλά χρόνια υποπροξένου της Αυστροουγγαρίας στην πόλη των Σερρών, σε ηλικία 47 μόλις ετών στις 18/30 Δεκεμβρίου στην Κωνσταντινούπολη, όπου βρισκόταν τους τελευταίους μήνες της ζωής του για μια εμπορική υπόθεση. Ετοιμαζόταν να επιστρέψει στις Σέρρες, όταν η υγεία του επιδεινώθηκε ραγδαία, ώστε χρειάστηκε να υποβληθεί σε εγχείρηση από διακεκριμένους γιατρούς της Κωνσταντινούπολης δύο μέρες πριν τον θάνατό του.

Η σύζυγός του, Αθηνά Χατζηδημητρίου, γνωστής οικογένειας της Θεσσαλονίκης, είχε πεθάνει σε νεαρή ηλικία. Είχαν όμως προλάβει ν’ αποκτήσουν δύο κόρες, την Ελένη και την Κορνηλία. Οι συγγενείς είχαν ειδοποιηθεί τηλεγραφικά στα μέσα της προηγούμενης εβδομάδας, ώστε μόλις που κατάφερε ο μεγαλύτερος αδελφός του Δημήτριος να βρεθεί στο πλευρό του μία μέρα πριν το μοιραίο.

Η κηδεία του Αθανάσιου Χατζηδήμου τελέστηκε στην Κωνσταντινούπολη στις 19/31 Δεκεμβρίου, προεξάρχοντος του χωρεπισκόπου Σταυροδρομίου. Πολλά αξιοσέβαστα μέλη της εκεί ελληνικής κοινότητας παρευρέθηκαν, μεταξύ αυτών και η Ευθαλία Αδάμ, διευθύντρια του Ζάππειου Παρθεναγωγείου Κωνσταντινουπόλεως και συγγενής του θανόντα. Ο Χρ. Σαμαρτσίδης, φίλος του Αθανάσιου Χατζηδήμου, εκφώνησε συγκινητικό επιτάφιο λόγο στο νεκροταφείο του Σισλή, όπου έγινε η ταφή. Ακολουθεί ένα σημαντικό απόσπασμα:

«Εδώ λοιπόν, φίλτατε Αθανάσιε, της πόλεως Σερρών κόσμημα, των φίλων σου εγκαλλώπισμα, της οικογενείας σου αγλάισμα, εδώ, παρά τον τάφον της πολυκλαύστου μου Χριστίνης, ην τοσούτον ηγάπησας και τοσάκις πατρικώς εθώπευσας, εδώ, μακράν των προσφιλεστάτων επιγείων αγγέλων σου, της Ελένης σου, της Κορνηλίας σου, μακράν της οικογενείας σου και των θερμώς αγαπώντων σε συμπολιτών σου, έμελλον να σε αποχαιρετίσω το ύστατον εκ μέρους των τε παρισταμένων συγγενών και φίλων και συμπολιτών σου και δάκρυ σπένδων να κοσμήσω τον επιτάφιόν σου θρήνον;

Τις θα μοι έλεγε προ ολίγων έτι ημέρων ότι τον εν ακμή της ανδρικής ηλικίας, τον ακούραστον εργάτην, τον ρέκτην, τον πλήρη ζωής, τον άοκνον σε, άναυδον, άπνουν, άχρουν, νεκρόν, υπό το δρέπανον πεσόντα του θανάτου θα συνώδευον μετά της συμπενθούσης ταύτης ομηγύρεως εις την τελευταίαν κατοικίαν και θα προσεφώνουν το ύστατον;

Φρικτή η αλήθεια. Του απαρηγορήτου αδελφού σου Δημητρίου οι οδυρμοί και τα δάκρυα, το πένθος των κύκλω σου συγγενών, οι συμπνιγόμενοι γόοι των παρισταμένων συμπολιτών και φίλων, του αντιπροσωπεύοντος τον οικουμενικόν Πατριάρχην η βαθεία συγκίνησις, επισφραγίζουσι το κύρος της φρικτής ταύτης αληθείας.

Ο βίος σου, φίλτατε Αθανάσιε, η εν τη κοινωνία των Σερρών δράσις σου, τα αγαθά σου έργα, οι υπέρ της φίλης πατρίδος και της νεολαίας αυτής πόθοι σου, οι μόχθοι σου, θ’ αναγραφώσιν εν ώρα τη δεούση εν τη ιστορία της πόλεως Σερρών. Η νέα γενεά της πόλεως ταύτης, η μέλλουσα να διαδεχθή ημάς, πλέκουσα ημέραν τινά τον πρέποντα τη μνήμη σου στέφανον, δεν θα λησμονήση βεβαίως να αναγράψη επ’ αυτού, ότι ο χρόνος δεν αφανίζει τα λείψανα των αγαθών ανδρών, ότι η αρετή αυτών και θανόντων λάμπει. [...]».

ΠΡΟΣΩΠΑ

-- Μεγάλη τιμή για τη Σερραία (από το Μελένικο) Αικατερίνη Λασκαρίδου ήταν το γεγονός ότι επιλέχτηκε ως ανώτατη επόπτης της πρώτης στην Ελλάδα σχολής, που είχε ιδρυθεί στην Αθήνα από τον Πανελλήνιο Γυμναστικό Σύλλογο, για την προπαρασκευή των πρώτων διδασκαλισσών της γυμναστικής. Τα μαθήματα θα ξεκινούσαν στις 10/22 Απριλίου και θα διαρκούσαν τέσσερις μήνες.

-- Έναν θερμότατο έπαινο προς τον Σερραίο γιατρό Γεώργιο Θ. Λόγη από κάτοικο του Ροδολίβους δημοσίευσε η εφημερίδα Νεολόγος στις 12 Απριλίου.

-- Σερραίοι που έλαβαν το πτυχίο τους από το Εθνικό Πανεπιστήμιο το ακαδημαϊκό έτος 1890-91: στην Ιατρική σχολή οι Κωνσταντίνος Δ. Δεσποτίδης και Τιμολέων Ν. Εμμανουήλ με βαθμό «καλώς» αμφότεροι· στη Φιλοσοφική σχολή στο τμήμα Φιλολογίας ο Δημήτριος Ν. Μακρής με βαθμό «λίαν καλώς» και στο τμήμα Μαθηματικών ο Θεόδωρος Εμμ. Θεοδωρίδης με «λίαν καλώς» επίσης.

-- Στις 24 Ιουλίου ο Νεολόγος δημοσίευσε την ψευδή είδηση περί δήθεν θανάτου του Δημητρίου Μαρούλη στην Αθήνα. Θύμα της αναληθούς αυτής είδησης έπεσε κι ένας μαθητής του Μαρούλη, ο οποίος έγραψε μια σκιαγραφία του πρώην δασκάλου του και αυτή δημοσιεύτηκε στην ίδια εφημερίδα την επόμενη μέρα.

Από το κείμενο αυτό αξίζει να σταθούμε σε ορισμένες σκέψεις του συντάκτη αναφορικά με τον πρώην δάσκαλό του, τον οποίο περιέγραφε ως εξής:

«Ύπαρξις ευφυεστάτη και πρωτότυπος, φιλόπατρις και γενναιόφρων, πολύτιμος δ’ εν τη πολιτεία των γραμμάτων και μάλιστα εν τη καθ’ ημάς νεωτέρα παιδευτική κινήσει [...]. Εκ του προς τον αείμνηστον Μαρούλην παραδείγματος τούτου του έθνους ημών εδιδάχθημεν ημείς τουλάχιστον οι ελάχιστοι ότι ενίοτε φήμη μεν αγαθή περιστέφει τέρατα και παρακολουθεί αυτά μέχρι του τάφου, αράς [= κατάρες] δε και αναθέματος εθνικού φήμη αμειλίκτως καταδιώκει ενίοτε φύσεις προς το υψηλόν και θείον οργώσας, και διά το «υπέροχον έμμεναι άλλων» επιδιώκειν εις Κεάδαν κακοφημίας καταρρίπτει. Εν τω προσώπω του αειμνήστου Μαρούλη είδομεν κατά πάντα εφαρμοζόμενον το Ιπποκράτειον «φοβού τας διαβολάς, καν ψευδείς ώσι· οι μεν γαρ πολλοί προς την φήμην αποβλέπουσι, την δε αλήθειαν αγνοούσι»».

-- Στις 17 Αυγούστου ο Νεολόγος επιφύλασσε έπαινο για τον πρώτο Σερραίο διπλωματούχο γεφυροποιό: «Ο εκ Σερρών κ. Γεώργιος Αφίδης, άλλοτε καθηγητής των μαθηματικών εν τω εν Πέραν Εκπαιδευτηρίω του κ. Ι. Βασματζίδου, μετά πενταετείς ευδοκιμωτάτας εν Παρισίοις σπουδάς και συνεχείς μελέτας ηξιώθη προ τινος του ανωτάτου διπλώματος της Σχολής της Γεφυροδοποιίας (École des Points et Chaussées). Η κτήσις τοιούτου επιζήλου διπλώματος υπό Έλληνος αποτελεί αληθή έπαινον του ελληνικού πνεύματος και ονόματος εν τη Εσπερία. Συγχαίρομεν τω ευφυεστάτω μηχανικώ κ. Αφίδη επί τη κτήσει τοιούτου διπλώματος και ευχόμεθα αυτώ ευδοκίμησιν και εν τω πρακτικώ σταδίω».

   ____________________________________

* Από την έρευνα «Οι Σέρρες και οι Σερραίοι μέσα από τις σελίδες των εφημερίδων», τόμος Β΄, σελίδες 14-22