Αφιέρωμα στον Αθανάσιο Μπεκιάρη, μέρος τρίτο: Το αποκορύφωμα των θριάμβων του τη διετία 1929-1930

1929

Έντονη ήταν η αγωνιστική παρουσία του Σερραίου αθλητή (με καταγωγή από το χωριό Βέργη) Αθανάσιου Μπεκιάρη το 1929:

i) Πήρε μέρος στους τριεθνείς ελληνο-ελβετο-ουγγρικούς αγώνες, οι οποίοι πραγματοποιήθηκαν στο Παναθηναϊκό στάδιο στις 23, 27 και 28 Απριλίου.

Στα 5000 μέτρα τερμάτισε δεύτερος με χρόνο 17΄, πίσω από τον Ελβετό αθλητή Μάριο Σιάβο ή Σκιάβο, ο οποίος έκανε χρόνο 16΄50΄΄1/5.

Στον Μαραθώνιο, την τελευταία μέρα των αγώνων, ο Μπεκιάρης εγκατέλειψε στο 20ο χιλιόμετρο, ενώ είναι χαρακτηριστικό ότι από τους επτά Έλληνες αθλητές τερμάτισαν μόλις οι δύο.

Πού οφειλόταν αυτή η μαζική αδυναμία των Ελλήνων δρομέων; Διαφωτιστική είναι ίσως μια επιστολή του μαραθωνοδρόμου Ιωάννη Κράνη στην εφημερίδα Ακρόπολις (30.04.1929): «[...] Διατί, όμως, εν ω εις τους ξένους αθλητάς παρέχονται όλα τα μέσα, εις ημάς, παρά τας αναγγελίας της Επιτροπής περί αναψυκτικών και παρά τα υπό του κανονισμού οριζόμενα και επιτρεπόμενα, δεν μας εδόθη καθ’ όλην την διαδρομήν, ούτε σταγών ύδατος, παρά τας επιμόνους παρακλήσεις μας; Ερωτώμεν δε και τον κύριον Πτέρην, πρόεδρον της Επιτροπής και αλιτάρχην, πόθεν νομίζει ότι δυνάμεθα να προμηθευθώμεν σμόκιν, διά να παρευρισκόμεθα εις τα δοθησόμενα γεύματα και τις εκ της Επιτροπής ενδιεφέρθη, κατά την εις Μαραθώνα παραμονήν μας, να μας προμηθεύση, έστω και δι’ ιδίων εξόδων μας, εν [= ένα] κύπελλον γάλακτος, παραμείναντες ούτω νήστεις καθ’ όλην την ημέραν; [...]».

ii) Στους ζ΄ πανθρακικούς αγώνες της Ξάνθης (30 Ιουνίου – 2 Ιουλίου), ο Μπεκιάρης ήταν ένας από τους αθλητές του Ορφέα Σερρών.

Στα 5.000 μ. ο Αθανάσιος Μπεκιάρης επιβεβαίωσε την κυριαρχία του τερματίζοντας πρώτος σε 16 λεπτά και 33 δευτερόλεπτα, όταν ο δεύτερος (ο Νάνος του Ηρακλή Θεσσαλονίκης) τερμάτισε σε 17΄29΄΄.

Το ίδιο συνέβη και στα 10.000 μ. όπου τερμάτισε επίσης στην πρώτη θέση σε 35΄11΄΄. Η διαφορά του με τον δεύτερο (και πάλι ο Νάνος του «Ηρακλή») ήταν ένας γύρος και ένα πέμπτο του γύρου! Και οι δύο χρόνοι του Μπεκιάρη ήταν οι καλύτεροι για το 1929 στην Ελλάδα μέχρι τότε.

iii) Στο βόρειο όμιλο του πανελλήνιου πρωταθλήματος στίβου, ο Μπεκιάρης ήταν ο μόνος αθλητής σερραϊκού συλλόγου που κατάφερε να διακριθεί τερματίζοντας πρώτος στα 10.000 μ. με χρόνο 36΄42΄΄. Πρώτος τερμάτισε και στα 5.000 μ. (με δεύτερο ή τρίτο τον Νιγριτινό αθλητή του Ηρακλή Θεσσαλονίκης, Αστέριο Λουκά), όμως ο αγώνας αυτός ακυρώθηκε, όταν διαπιστώθηκε ότι ο κριτής άφησε κατά λάθος τον Μπεκιάρη να τρέξει επιπλέον 336 μέτρα!

iv) Ο Μπεκιάρης ήταν ένας από τους 32 Έλληνες αθλητές, οι οποίοι συμμετείχαν στους «Παμβαλκανικούς αγώνες στίβου» (αλλιώς «Προβαλκανικοί αγώνες») της Αθήνας μαζί με αθλητές από τη Βουλγαρία, τη Ρουμανία και τη Γιουγκοσλαβία στις 23, 28 και 29 Σεπτεμβρίου.

 Ο Σερραίος αθλητής τερμάτισε πρώτος στα 10.000 μ. με χρόνο 35΄23΄΄3/5 έναντι 36΄21΄΄ του δεύτερου Ι. Κράνη, ενώ ήρθε δεύτερος στα 5.000 μ. με χρόνο 16΄28΄΄3/5 έναντι 16΄25΄΄ του Ντουμίτρου Πάβελιουκ από τη Ρουμανία.

Η ρουμανική ομάδα ζήτησε την άδεια, ώστε ο Μπεκιάρης να συμμετείχε στους επικείμενους ρουμανοσερβικούς αγώνες δρόμου, όμως ο ΣΕΓΑΣ αρνήθηκε.

Η περιγραφή της κούρσας των 10 χλμ. από τον –πρώην δρομέα και πλέον αθλητικό συντάκτη– Γεώργιο Ζαμαρία για την εφημερίδα Η Βραδυνή:

«[...] Το θέαμα των συναγωνιζομένων είνε ωραίον. Αι χιλιάδες των θεατών παρακολουθούν τον αγώνα και ενθαρρύνουν τους Έλληνας δρομείς. Μέχρι του 8ου γύρου προηγούνται οι Ρουμάνοι αλλά ο ακολουθών αυτούς Έλλην Μπεκιάρης τους προσπερνά υπό τας ζητωκραυγάς και τα παρατεταμένα χειροκροτήματα και ταχύνει καταπληκτικώς το βήμα του. Εις τον 15ον γύρον, προηγείται του Ρουμάνου Ίλιε κατά 5 μέτρα και εις τον 20ον γύρον πλέον των 200 μ. Ενώ ο Μπεκιάρης τρέχει προς το τέρμα όπισθεν συνάπτεται αγρία πάλη μεταξύ των Ρουμάνων και του Ι. Κράνη, όστις ενθαρρύνεται υπό των χιλιάδων θεατών. Δεν τους χωρίζουν από το τέρμα παρά ολίγα μέτρα. Ο κώδων κρούεται διά τον τελευταίον γύρον. Ο κόσμος εγείρεται ως δι’ ελατηρίου και επευφημεί τους Έλληνας. Ο Μπεκιάρης τρέχει προς το τέρμα νικητής υπό τας ζητωκραυγάς και τα χειροκροτήματα των 60 χιλιάδων θεατών, κόπτει δε μετ’ ολίγον το τέρμα εις χρόνον 35΄23΄΄4/5 [σ.σ. το σωστό είναι 35΄23΄΄3/5] με δεύτερον τον Ι. Κράνην και τρίτον τον Ρουμάνον Ίλιε. [...]».

Μετά τη μεγάλη του επιτυχία στους προβαλκανικούς αγώνες στίβου, η εφημερίδα Ελληνικός Ταχυδρόμος σύστησε στους αναγνώστες της τον Σερραίο βαλκανιονίκη αποκαλύπτοντας τα μυστικά του συστήματός του:

ΠΟΙΟΣ Ο ΜΠΕΚΙΑΡΗΣ

Ο νικητής δεν είνε άγνωστος εις τους αθλητικούς κύκλους και εις τους παρακολουθούντας την εν γένει αθλητικήν μας κίνησιν φιλάθλους. Από τετραετίας αθλητής, μέλος της «Αναγεννήσεως» Σερρών, με τα φυσικά προσόντα που διαθέτει, διεκρίθη μεταξύ των επιλέκτων της Ελλάδος αθλητών εις τους δρόμους αντοχής. Την Κυριακήν όμως εγνωρίσθη προς τας χιλιάδας των φιλάθλων με μίαν λαμπράν νίκην, την οποίαν ασφαλώς θα επαναλάβη εις μέλλοντας αγώνας.

Αλλά πώς την εξησφάλισε; Με το σύνθημα της εκκινήσεως, την εκπυρσοκρότησιν του πιστολίου του αφέτου, ο αγρότης έκαμε το σταυρό του και ρίχτηκε στη σκληρά πάλη του αγώνος. Δεν επεδίωξε να τεθή επί κεφαλής της ομάδος των δρομέων, αλλά ψύχραιμα, χωρίς βεβιασμένον διασκελισμόν, τόσον ώστε να νομισθή ότι θα έχανε τον αγώνα χωρίς καν την ελαχίστην προς τους ικανούς του αντιπάλους πάλην, ηκολούθει εξ αποστάσεως αυτούς. Δημιούργημα του εαυτού του, χωρίς συστηματικήν προπόνησιν ούτε και ειδικών τας συμβουλάς, αναλόγως της εξελίξεως του αγώνος μεταξύ των προπορευομένων του, εκανόνιζε την πορείαν του. Και σαν μηχανή έτρεχε με τον ίδιο διασκελισμό. Οι ξένοι όσον περνούσαν οι στροφές τόσον ηύξανον την απ’ αυτού απόστασιν. Οι θεαταί ήρχισαν πλέον ν’ απογοητεύωνται. Έβλεπον τας εκδηλωθείσας εν αρχή του αγώνος ανησυχίαι των να επαληθεύουν. Αι παροτρύνσεις από όλα τα σημεία του Σταδίου εδείκνυον την αγωνίαν των φιλάθλων.

- Εμπρός, Μπεκιάρη, κουράγιο!

Και άλλοι απελπισθέντες εντελώς προσεπάθουν να εμψυχώσουν τον Ι. Κράνην... Ίσως αυτός κατώρθωνε ό,τι δεν έβλεπον επιτυγχανόμενον υπό του Μπεκιάρη.

Ο Μπεκιάρης όμως απεδείχθη υπέροχος δυναμομέτρης, επιστήμων, μπορεί να πη κανείς, δρομεύς. Αντελήφθη ότι οι Ρουμάνοι δεν θα επετύγχανον να τερματίσουν με την ταχύτητα που ήρχισαν τον αγώνα και εκανόνισε βηματισμόν όστις θα εξησφάλιζε ένα καλόν ρεκόρ και την νίκην έναντι των ξένων.

Έτσι στον 7ο γύρον του στίβου τον βλέπομεν να ελαττώνη συνεχώς την απόστασιν που τον εχώριζεν από τους ξένους και μετά ένα γύρο να δημιουργή αυτός πλέον απόστασιν από τους ξένους. Είχε πλέον νικήσει. Οι Ρουμάνοι καίτοι προσεπάθησαν, δεν κατώρθωσαν να τον ακολουθήσουν. Τας δυνάμεις των διά τον σκληρόν συναγωνισμόν τας είχον εξαντλήσει εις ένα αλληλοεξοντωτικόν αγώνα... Είχον τόσον βεβαίαν την νίκην ώστε ο καθείς επεδίωκεν αυτήν... χωρίς τον ξενοδόχον που εν προκειμένω ήτο ο πρωταθλητής μας.

ΠΩΣ ΠΡΟΠΟΝΕΙΤΑΙ Ο ΜΠΕΚΙΑΡΗΣ

Όπως όλοι οι αθληταί του στίβου των επαρχιακών μας κέντρων και ο Μπεκιάρης δεν ακολουθεί συστηματικήν προπόνησιν. Ό,τι επιτυγχάνει εις τους αγωνιστικούς στίβους οφείλεται εις τας φυσικάς του δυνάμεις. Είνε ο αθλητής ο οποίος με επιστημονικήν προπόνησιν θα εθαυματούργει.

Πώς προπονείται λοιπόν;

- Στα βουνά της Βροντούς, προς τον κάμπον των Σερρών. Σας το λέγει ο ίδιος.

Ύστερα από τη σκληρή της μέρας δουλειά, κατά το σούρουπο, ανάμεσα από τ’ άγρια των βουνών των Σερρών μονοπάτια παίρνει τρεχάτος το δρόμο για την πόλι. Χρονόμετρο γι’ αυτόν είνε τ’ αστέρια, αντίπαλοι... όλοι οι καβαλάρηδες που γυρνούν από τα χωριά. Νίκη ο τερματισμός με ζωηρές ακόμη τις δυνάμεις. Κι είνε αυτό το μεγάλο του ελάττωμα που τον περιορίζει σε μέτριες επιδόσεις.

Ποτέ δεν επιδιώκει ρεκόρ. Αλλά την νίκην. Όταν τεθή επί κεφαλής των συναγωνιστών του, δεν προσπαθεί μεγαλειτέραν απόδοσιν. Μόνον να κρατήση την υπεροχήν. Όταν διαπαιδαγωγηθή αθλητικώς, καταλλήλως, όταν υποστή συστηματικήν προπόνησιν ασφαλώς θα θριαμβεύση. Έχει προσόντα σημαντικά τα οποία εις ουδένα των δρομέων μας αντοχής παρατηρούνται.

Την Κυριακήν με αντίπαλον τον πρωταθλητήν μας Αλέξην Κράνην θα διδαχθή πολλά. Ας φροντίση ό,τι αντιληφθή εις εκείνον να το εφαρμόση. Θα είνε ο θριαμβευτής της αύριον. Μία μεγάλη αθλητική μονάς του εξελισσομένου κλασσικού αθλητισμού μας.  

 1930

Η έντονη αγωνιστική δράση του Αθανάσιου Μπεκιάρη συνεχίστηκε το 1930, όπως και οι επιτυχίες του:

i) Στις 6 Απριλίου συμμετείχε μεταξύ τριάντα αθλητών στον ανώμαλο δρόμο 9.000 μ. στην Αθήνα και κατέκτησε την πρώτη θέση με χρόνο 26΄28΄΄2/5 έναντι 26΄49΄΄ του δεύτερου (ο Τσουκαλάς του Παναθηναϊκού).

ii) Στα πλαίσια των εορτασμών για την εκατονταετηρίδα από την ίδρυση του ελληνικού κράτος, τον Απρίλιο του 1930 διοργανώθηκαν ελληνο-αγγλο-γαλλικοί αγώνες με την ονομασία «Εκατόμβαια».

Ο Αθανάσιος Μπεκιάρης πήρε μέρος στον αγώνα δρόμου των 10.000 μ., ο οποίος διεξήχθη το Πάσχα (20 Απριλίου), και τερμάτισε δεύτερος με χρόνο 34΄12΄΄2/5. Πρώτος  είχε κόψει το νήμα ο Πάμφρεϊ του αγγλικού αθλητικού συλλόγου «Achilles Club» σε 33΄54΄΄1/5.

iii) Την 1η Ιουνίου, στα πλαίσια του τουρνουά «Διεθνή Παναθήναια» με συμμετοχή και ξένων αθλητών, ο Σερραίος πρωταθλητής των αγώνων αντοχής ήρθε πρώτος στην κούρσα των 10 χλμ. με χρόνο 35΄1΄΄2/5.

iv) Στους πανθρακικούς αγώνες της Αλεξανδρούπολης (15 - 17 Αυγούστου), ο Μπεκιάρης κατέρριψε το (δικό του) ρεκόρ αγώνων στα 10.000 μ. τερματίζοντας άνετα πρώτος σε 35΄2΄΄3/10. Στα 5.000 μ. ο Μπεκιάρης τερμάτισε και πάλι πρώτος με διαφορά σημειώνοντας χρόνο 16΄32΄΄3/5. Για πρώτη φορά ο Μπεκιάρης πήρε μέρος και στο αγώνισμα των 1.500 μ. σημειώνοντας νέο ρεκόρ αγώνων με χρόνο 4΄25΄΄2/5.

v) Στο βόρειο όμιλο του πανελληνίου πρωταθλήματος στίβου, ο Μπεκιάρης έτρεξε πρακτικά χωρίς αντίπαλο στις κούρσες των 5 και των 10 χλμ. τερματίζοντας πρώτος με χρόνους 16΄21΄΄4/5 και 34΄30΄΄ αντίστοιχα.

Οι χρόνοι του Σερραίου δρομέα ήταν καλύτεροι από εκείνους των αθλητών του νότιου πρωταθλήματος, κάτι που επιβεβαιώθηκε μία εβδομάδα αργότερα στους κοινούς αγώνες μεταξύ των καλύτερων αθλητών των δύο ομίλων, οι  οποίοι φιλοξενήθηκαν στη Θεσσαλονίκη στις 13 και 14 Σεπτεμβρίου.

Συγκεκριμένα, ο Μπεκιάρης έκοψε πρώτος το νήμα στα 5.000 μ. σε χρόνο 16΄8΄΄5/10 έναντι 16΄36΄΄2/10 του δεύτερου (ο Τσουκαλάς του Παναθηναϊκού). Πρώτος ήρθε και στα 10.000 μ. με χρόνο 34΄20΄΄, που αποτελούσε νέο ρεκόρ βορείου Ελλάδας, έναντι 34΄53΄΄ του δεύτερου (ο Νάνος του Ηρακλή Θεσσαλονίκης).

vi) Όμως ο μεγαλύτερος θρίαμβος του Μπεκιάρη το 1930 ήταν οι δύο νίκες του στους πρώτους επίσημους Βαλκανικούς αγώνες, οι οποίοι φιλοξενήθηκαν στην Αθήνα από τις 5 ως τις 12 Οκτωβρίου με τη συμμετοχή αθλητών από την Ελλάδα, τη Βουλγαρία, τη Γιουγκοσλαβία, τη Ρουμανία και την Τουρκία.

Ο Αθανάσιος Μπεκιάρης απέδειξε ότι ήταν ο ταχύτερος δρομέας των Βαλκανίων στα 5 και στα 10 χλμ. Ειδικότερα:

- την πρώτη μέρα στα 10.000 μ. τερμάτισε πρώτος σε 34΄1΄΄, επίδοση που αποτελούσε νέο βαλκανικό ρεκόρ (έναντι 34΄9΄΄του δεύτερου, Δημήτριου Νάνου)

- την τελευταία μέρα στα 5.000 μ. έκοψε και πάλι πρώτος το νήμα σε 16΄19΄΄1/5 (έναντι 16΄29΄΄1/5 του Χρύσανθου Τσουκαλά, που τερμάτισε δεύτερος).

«Με τας νίκας του αυτάς, αι οποίαι ουδόλως των κατέστησαν αλλαζονικόν –και τούτο πρέπει να σημειωθεί ιδιαιτέρως– έχει μπη στην καρδιά των φιλάθλων. Μαζί με τους Ζαχαρόπουλον, Μάντικαν και Βεργίνην είνε ο συμπαθέστερος αθλητής «ο λατρευτός» μικρών και μεγάλων», σχολίαζε για τον Μπεκιάρη η εφημερίδα Ημερήσιος Τύπος στις 13.10.

Ο Σερραίος χρυσός βαλκανιονίκης περιέγραψε στην εφημερίδα Ακρόπολις (07.10.1930) πώς κατάφερε να κερδίσει στα 10.000 μ. με τη στρατηγική του, αλλά και με τη συνδρομή του καλού του φίλου, Δημήτρη Νάνου:

«Τώρα ας ακούσουμε και τον Μπεκιάρη. Τον βλέπουμε σ’ ένα μικρό ξενοδοχείο με τον Νάνον. Ο ένας ψηλός, ο άλλος... νάνος. Ο Δαυίδ και ο Γολιάθ. Είναι αχώριστοι. Μοιάζουν με ποιητή και με ξεναγό.

- Να πάρη η ευχή, αρχίζει. Με φάγανε με το άνοιξε βήμα. Μα δεν φτάνει που είχα τον κόσμο, αλλά είχα και αυτόν από δω (και μας δείχνει τον Νάνο).

- Τρέχα μωρέ, άνοιξε και τον κρατώ εγώ τον Ρουμάνο, κάθε τόσο μου φώναζε.

Και λαχάνιαζε για να μιλά. Πάψε, τούλεγα. Πού αυτός. Τον χαβά του, ως που έπαψα να δίνω σημασία. Εγώ είχα τα σχέδιά μου. Μήπως είμαι και μαθητούδι; Έτρεξα ως τώρα 500 χιλιόμ. σε διαφόρους αγώνας.

- Μα δεν φοβήθηκες μη σε περάση ο Ρουμάνος;

- Δε λέω, φοβήθηκα. Μα πιο πολύ μήπως πάθουμε ό,τι πέρυσι με τον Κράνη. Ν’ ανοίγω γω, ν’ ανοίγη ο Νάνος κι ύστερα να πέσουμε κι οι δυο. Μα ύστερα από τα 8 χιλιόμετρα έπαψα να φοβάμαι. Πιο πολύ φοβότανε ο κόσμος. Κανείς δεν έβγαζε μιλιά. Εγώ όμως άκουσα το Ρουμάνο. Ο φουκαράς αγκομαχούσε. Μα ήταν παλληκάρι. Ήταν εκεί κοντά μου. Δοκίμαζα ν’ ανοίξω λίγο το βήμα μου, πάλι ξοπίσω μου αυτός.

- Σε στενοχωρούσε αυτό;

- Λίγο. Μ’ ανάγκαζε να κουράζω τον εαυτό μου. Πιο πολύ όμως με κούραζε ο Νάνος με τη γκρίνια του. Για το καλό μου, όλο και φώναζε. «Άνοιξε Μπεκιάρη». Εγώ γελούσα. Είπα, είχα το σχέδιό μου. Ο Νάνος με βοήθησε πολύ. Κούρασε το Ρουμάνο και άνοιξα εγώ. Ύστερα κι αυτός. Τώρα καμμιά 800 μέτρα τάτρεχα μόνος μου. Για να σφιχτώ έβαζα σημάδια. Όποιον άλλον έβλεπα μπροστά μου να τρέχη καθυστερημένος έλεγα να τον περάσω. Και τον περνούσα. Όταν δεν έβλεπα κανένα, έβαζα για σημάδι τη βρύση, κανένα σκάμμα... Κ’ έτσι τερμάτισα χωρίς να το καταλάβω.».

Εξίσου ψυχοβγαλτική για τους θεατές ήταν η νίκη του Μπεκιάρη στα 5.000 μέτρα. Αντιγράφω την περιγραφή του αγώνα από την εφημερίδα Έθνος (13.10.1930):

«Τα πράγματα στην αρχή είνε ομαλά. Ο Μπεκιάρης, ο οποίος πρόκειται να διεκδικήση την πρώτην θέσιν, είνε και ο επί κεφαλής. Κατά πόδας –εν κυριολεξία κατά πόδας!– τον ακολουθεί ο Τσουκαλάς. Οι Ρουμάνοι Πάβελοκ και Μανέα έρχονται ευθύς αμέσως. Και η διαδρομή εμφανίζεται ομαλή, χωρίς τίποτε να δεικνύη ότι πρόκειται να γεννήση ευθύς αμέσως τεράστιον ενδιαφέρον. Διότι κανείς δεν εφαντάζετο ότι ο Μεχμέτ Αλή –ο μετέχων Τούρκος και πολύ καλός δρομεύς– θα άνοιγε στον τέταρτο γύρο. Όχι δε μόνον άνοιξε, αλλά προσπέρασε Μπεκιάρη και Τσουκαλά και προηγείτο δι’ ολίγη ώρα. Ο Έλλην πρωταθλητής στην αρχή δεν συγκινείται. Αλλά κατόπιν βλέπει ότι τα πράγματα παίρνουν επικίνδυνον τροπήν. Ο Μπεκιάρης ανοίγει. Σε λίγο τον προσπερνά υπό τα ραγδαία χειροκροτήματα του Σταδίου. Ο Μεχμέτ όμως αντεπιτίθεται. Και να σε λίγο πάλι πρώτος. Οι κερκίδες ιπποτικώτατα και ευγενέστατα επευφημούν. Ο Μπεκιάρης όμως δεν τα χάνει. Και πριν περάσουν μερικά δευτερόλεπτα ανακτά την θέσιν του, ενώ οι χιλιάδες των θεατών κυριολεκτικώς χαλούν τον κόσμον. Σε λίγο κι ο Τσουκαλάς προσπερνά τον Τούρκο δρομέα. Αλλ’ ο Μεχμέτ Αλή επιμένει. Και μέχρι τέλους αγωνίζεται, διαρκώς αντεπιτίθεται και έτσι κάνει τον αγώνα να έχη μέχρι τέλους μέγιστον ενδιαφέρον. Αλλά οι προσδοκίες του κόσμου δεν διεψεύσθησαν. Μετά τον ωραίον και μεστόν τόσων ενδιαφερουσών φάσεων αγώνα το νήμα έκοψε πρώτος ο Μπεκιάρης, δεύτερος ο Τσουκαλάς –που τόσον συμπαθητικά παρηκολούθησε το Στάδιον την προσπάθειάν του να κρατήση την δευτέραν θέσιν– και τρίτος ο Τούρκος δρομεύς.». 

_____________________________

* Οι πληροφορίες, συνοδευόμενες από πλούσιο φωτογραφικό υλικό των εφημερίδων της εποχής, περιλαμβάνονται στην έρευνά μου «Οι Σέρρες και οι Σερραίοι μέσα από τις σελίδες των εφημερίδων», τόμος ε΄, σελίδες 237-243 και 392-400.

* Τα υπόλοιπα μέρη του αφιερώματος στον Αθανάσιο Μπεκιάρη εδώ:

μέρος πρώτο: Οι πρώτες εμφανίσεις του στο στίβο τη διετία 1926-1927

μέρος δεύτερο: Οι αγωνιστικοί θρίαμβοι το 1928 και ο άδικος αποκλεισμός από την εθνική ολυμπιακή ομάδα

μέρος τέταρτο (τελευταίο): Η πορεία του τη δεκαετία 1931-1940