-- Το 1853, πρωτοχρονιά χωρίς το μητροπολίτη
τους έκαναν οι Έλληνες κάτοικοι των Σερρών, οι οποίοι υποδέχθηκαν τον Ιάκωβο με
όλες τις τιμές τη δεύτερη μέρα του έτους ύστερα από απροσδιόριστο διάστημα
απουσίας.
Δυο μέρες μετά την επιστροφή του στις Σέρρες ο μητροπολίτης παρευρέθηκε
στην καθιερωμένη πλέον διδασκαλία της Ιεράς Κατηχήσεως –πιθανόν για πρώτη φορά.
Στον λόγο που εκφώνησε, ο διευθυντής της Σχολής έκανε έναν απολογισμό του
πρώτου τριμήνου υλοποίησης των μαθημάτων κατήχησης, ενώ δεν παρέλειψε ως
εκπρόσωπος της πόλης να εκφράσει «ταπεινοφρόνως και ευσεβάστως» προς τον Ιάκωβο «την εγκάρδιον και ειλικρινή χαράν
απάντων, διότι ευτύχησαν να απολαύσωσι πάλιν τον σεβαστόν Ιεράρχην των, και τας
ελπίδας κρείττονος μέλλοντος μετά την παρουσίαν του αγαθού ποιμένος», όπως συνόψισε τα λόγια του σχολάρχη ο ανταποκριτής
της εφημερίδας Αμάλθεια.
Σχετικά με το κλίμα που επικράτησε στην εκδήλωση, ο ίδιος περιέγραφε: «Απάντων των
παρεστώτων έπαλλον αι καρδίαι και χαράς εχύθη δάκρυον, και η ημέρα εκείνη
υπήρξε πανήγυρις, και ευχόμεθα μόνον και ελπίζομεν μάλιστα, ότι η ανάμνησις της
συναθροίσεως εκείνης θέλει διαμείνει ζώσα και συγκινητική εις την καρδίαν του
τε σοφού Ιεράρχου και των φιλομούσων και φιλοχρίστων πολιτών και του φιλοπόνου
Σχολάρχου, ως καθιερούσα την ελπιζομένην σύμπνοιαν και ομογνωμοσύνην απάντων
προς ένα και μόνον ιερόν σκοπόν, την ευτυχίαν της πατρίδος και την ακμήν των
φιλανθρωπικών και εκπαιδευτικών ημών καταστημάτων».
-- Το 1853 για πρώτη
φορά γιορτάστηκε με εξαιρετική λαμπρότητα η γιορτή των Τριών Ιεραρχών, ύστερα
από πρωτοβουλία του μητροπολίτη Σερρών.
Ειδικότερα, μετά το τέλος της θείας λειτουργίας στον μητροπολιτικό ναό
(των αγίων Θεοδώρων), όπου χοροστάτησαν ο μητροπολίτης Ιάκωβος από κοινού με
τον επίσκοπο Δαφνουσίας, και την πανηγυρική ομιλία του διευθυντή της ελληνικής
Σχολής, πιστοί και ιερείς μετέβησαν στο σχολείο, που ήταν στολισμένο με
στεφάνια από δάφνες και μυρσίνες. Εκεί εψάλη ιερός αγιασμός από τον μητροπολίτη,
ο οποίος στη συνέχεια εκφώνησε λόγο αναφορικά με την παιδεία και το κοινό
όφελος που αυτή προσφέρει, ενώ στο τέλος έκανε ειδική αναφορά στους φιλόμουσους
συνδρομητές των σχολείων της πόλης και ονομαστικά στους αδελφούς και υιούς
Δούμπα, οι οποίοι ήταν μεγάλοι ευεργέτες της ελληνικής κοινότητας των Σερρών.
Ένας από τους μαθητές της σχολής απάντησε στο λόγο του σεπτού Ιεράρχη
ευχαριστώντας ως εκπρόσωπος της σπουδάζουσας σερραϊκής νεολαίας τόσο αυτόν όσο
και τους ευεργέτες των σχολείων υπό τα αυθόρμητα «ζήτω» του πολυπληθούς
ακροατηρίου και κάπως έτσι ολοκληρώθηκε η γιορτή.
-- Μια ακόμα εκδήλωση
του 1853, για την οποία γνωρίζουμε κάποιες λεπτομέρειες, ήταν αυτή της υποδοχής
του νέου διοικητή των Σερρών, Μεχμέτ Βεμπή εφέντη, στις 19 του μηνός Ραμαζανίου
(γύρω στα τέλη Ιουνίου ή αρχές Ιουλίου).
Ο Μεχμέτ Βεμπή εφέντης υπήρξε και κατά το παρελθόν διοικητής των Σερρών
για έναν ολόκληρο χρόνο, όμως τους προηγούμενους τέσσερις μήνες είχε μετατεθεί
στη Λήμνο. Σύμφωνα με τον ανταποκριτή της Αμάλθειας,
οι Σερραίοι είχαν εκτιμήσει τις ικανότητές του κατά την προηγούμενη διοίκησή
του, ώστε έσπευσαν να τον προϋπαντήσουν σε απόσταση δύο ή τριών ωρών από ην
πόλη.
Η πρώτη ενέργεια του νέου διοικητή ήταν ν’ απολύσει όλους τους ύποπτους
μεμούρηδες, όπως ονομάζονταν οι υπάλληλοι που επόπτευαν την είσπραξη της
δεκάτης από τις αγροτικές καλλιέργειες, ώστε «επανήλθεν άκρα ησυχία εις όλην
την επαρχίαν, και ουδεμία ληστεία, ουδέ φόνος ηκούσθη, χάρις εις τα δραστήρια
και κατάλληλα μέτρα τα οποία έλαβε κατά των κακούργων» –τουλάχιστον κατά τις πρώτες εβδομάδες της νέας του θητείας.
-- Την τελευταία μέρα
του 1853 δημοσιεύτηκε στην ελληνική Εφημερίδα της Κυβερνήσεως ο νόμος ΣΞΒ΄
«περί οργανισμού Προξενικών Αρχών», που μεταξύ άλλων όριζε την ίδρυση ελληνικού
υποπροξενείου με έδρα τις Σέρρες.
_____________________________________________
* Απόσπασμα από την έρευνα «Οι Σέρρες και οι Σερραίοι μέσα από τις σελίδες των εφημερίδων», τόμος Α΄, σελίδες 43-44.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου