Μικρές ειδήσεις από την περιοχή των Σερρών το 1863

-- Ως επανεμφάνιση της ληστείας αξιολογήθηκε στις αρχές του 1863 η δολοφονία του γιου Σερραίου εμπόρου, ενώ ταξίδευε από το Σαρμουσακλή (η σημερινή Πεντάπολη) σε χωριό του καζά Ζίχνης. Στόχος των ληστών φαίνεται ότι ήταν τα άλογα του θύματος, καθώς το ρολόι και τα όπλα του βρέθηκαν άθικτα.

-- Την ίδια περίοδο οι Δραμινοί γεωργοί εξέφραζαν παράπονα κατά των Σερραίων εμπόρων για την αιφνιδιαστική, σημαντική πτώση της τιμής του βαμβακιού από τα 19.5 στα 14 γρόσια.

-- Στις 23 Σεπτεμβρίου/5 Οκτωβρίου 1863, το επτανησιακό κοινοβούλιο διακήρυξε με τον πλέον κατηγορηματικό τρόπο τη βούληση των κατοίκων των Ιονίων νήσων για ένωση με την Ελλάδα. Το ψήφισμα έγινε γνωστό στις Σέρρες πέντε μέρες αργότερα και χωρίς να χάσουν χρόνο, οι Σερραίοι οργάνωσαν γιορτή για το χαρμόσυνο γεγονός.

Από τις πρώτες πρωινές ώρες της 29^ης Σεπτεμβρίου/11 Οκτωβρίου πλήθος κόσμου έσπευσε στο ελληνικό υποπροξενείο για την έκφραση συγχαρητηρίων. Με πρωτοβουλία εκπροσώπων της σερραϊκής νεολαίας οργανώθηκε αυθημερόν συμπόσιο στην εξοχή υπό την προεδρία του υποπρόξενου, ενώ το γλέντι συνεχίστηκε στο ελληνικό υποπροξενείο μέχρι τα μεσάνυχτα.

-- Στις 31 Οκτωβρίου/12 Νοεμβρίου, οι Σερραίοι έστησαν νέα γιορτή, αυτήν τη φορά με αφορμή την άφιξη του νέου βασιλιά, Γεωργίου Α΄, στην Ελλάδα. Όπως σχολίαζε Σερραίος με επιστολή του στην τεργεσταία εφημερίδα Ημέρα, η συγκεκριμένη γιορτή τελέστηκε «μεγαλοπρεπώς και επιδεικτικώς, όσον ουδέποτ’ ήλπιζέ τις εν πόλει, εν η δυσκόλως ευρίσκει τις τα προς επίδειξιν μέσα».

Πιο συγκεκριμένα, στις 10 το πρωί της 31^ης Οκτωβρίου εψάλη δοξολογία παρουσία πλήθους Ελλήνων της πόλης των Σερρών, αλλά και των υποπροξένων της Ρωσίας, της Γαλλίας και της Ολλανδίας, ενώ πανηγυρικό λόγο εκφώνησε ο Έλληνας υποπρόξενος.

Το ίδιο βράδυ πραγματοποιήθηκε δεξίωση στο κτίριο του ελληνικού υποπροξενείου, όπου η εικόνα του νέου βασιλιά είχε περίοπτη θέση στους τοίχους της αίθουσας, πλάι σ’ εκείνες των αυτοκρατόρων της Γαλλίας και της Ρωσίας, όπως και της βασίλισσας της Μεγάλης Βρετανίας. Δύο κυρίες συνοδευόμενες από ομάδα νέων έψαλαν τον βασιλικό ύμνο σηματοδοτώντας την έναρξη του χορού, που διήρκεσε τρεις ώρες και έληξε μετά τα μεσάνυχτα, ενώ καθ’ όλη τη διάρκεια της γιορτής μια από τις σημαντικότερες γυναίκες της πόλης, μη κατονομαζόμενη ωστόσο, περιποιούταν τους καλεσμένους φορώντας πολύτιμη ελληνική φορεσιά.

Αξίζει να σταθούμε λίγο και στο εισαγωγικό σημείωμα της ανταπόκρισης, καθώς σε αυτό ο συντάκτης περιέγραφε την πόλη των Σερρών ως «μία των ελληνίων πόλεων, ήτις διεκρίθη αείποτε επί φιλομουσία και φρονήματι εθνικώ» και σχολίαζε σκωπτικά: «Πόσον ενθουσιασμόν και πόσον έρωτα προς τη μητέρα Ελλάδα ψυχραίνουσι τα χαμαίζηλα πάθη των εν Αθήναις πολιτευομένων»!

-- Κάτι μικρό για το τέλος: θετική αναφορά στον «αξιόλογο νέο», Σερραίο φοιτητή της ιατρικής σχολής Ζήση Οικονομίδη έκανε η εφημερίδα Παλιγγενεσία στις 02.05.1863 με αφορμή την αναχώρησή του για την ιδιαίτερη πατρίδα του, τις Σέρρες –όπως συνήθιζαν να κάνουν οι αθηναϊκές εφημερίδες ελλείψει ύλης.

-- Εξάλλου στις αρχές του 1863 οι Έλληνες υπήκοοι των Σερρών κλήθηκαν για πρώτη φορά να εκλέξουν τους αντιπροσώπους τους στην ελληνική Βουλή. Περισσότερα για αυτό το απροσδόκητο γεγονός μπορείτε να διαβάσετε εδώ: Οι εκλογές για το ελληνικό κοινοβούλιο στις υπόδουλες Σέρρες το 1863

______________________________________

* Απόσπασμα από την έρευνα «Οι Σέρρες και οι Σερραίοι μέσα από τις σελίδες των εφημερίδων», τόμος Α΄, σελίδες 78-79.