Η πρώτη χριστουγεννιάτικη γιορτή στην πόλη των Σερρών μετά την απελευθέρωσή της

Τα Χριστούγεννα του 1913 (χωρίς ωστόσο να είναι γνωστή η ακριβής ημερομηνία) άναψε για πρώτη φορά -δημόσια τουλάχιστον- χριστουγεννιάτικο δέντρο στην πόλη των Σερρών χάρη στην πρωτοβουλία της Αδελφότητας των Δεσποινίδων. Ως ένα γεγονός-σταθμός στην κοσμική ζωή της πόλης, αντιγράφω την ανταπόκριση, όπως δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα Νέα Ημέρα την πρώτη μέρα του 1914:

«Εις την πολυτελή και ευρείαν επί των υποδοχών αίθουσαν του κομψού Διοικητηρίου, του τόσον άλλοτε αγνώστου και απροσίτου εις τους κατοίκους της πόλεως Σερρών, εωρτάσθη η εισαγωγή του ωραίου εθίμου του δένδρου μετά φιλανθρωπικής αγοράς υπέρ των απόρων της πόλεως, διά την κατά τας ημέρας ταύτας ανακούφισιν των δυστυχών αυτών πλασμάτων. Η εξόχως επιτυχής αύτη έμπνευσις οφειλομένη εις την Αδελφότητα των Δεσποινίδων της πόλεώς μας μεταξύ των οποίων προεξήρχεν εις δράσιν η πρόεδρος της Αδελφότητος Δις Φανή Γεωργιάδου και η Δις Ευπραξία Πέντζιου, η και κινητήριος μηχανή της όλης εορτής μετά των Δεσποινίδων Χρυσ. Μπακυρτζή, Αντιγ. Πανταζή, Αντ. Βασικύρου, Αθην. Θεαγένους και Φωτεινής Χατζηγεωργίου, έφερε καταπληκτικά αποτελέσματα υπό έποψιν επιτυχίας και ζωηρότητος. Όλη η πόλις των Σερρών αντιλαμβανομένη την σπουδαιότητα της ωραίας ταύτης εορτής της οποίας η επιτυχία ήτο αφάνταστος, συνέτρεξε τον ευγενή αγώνα των καλλιμόρφων και ευγενεστάτων δεσποινίδων των Σερρών. Η επικρατήσασα τάξις ήτο τόσον ζηλευτή, τόσον παραδειγματική ώστε και μόνον διά ταύτην θα ήσαν άξιαι επαίνου αι διευθύνασαι την εορτήν δεσποινίδες Ζίτσα Πίπη, Ελένη Τζιάφα, Άρτ. Χατζηκώτσιου, Καλλ. Τσοχατζή, Αδρ. Φεσσά, Ευαγ. Επαμεινώνδου, Αθανασία Χατζηλία, Ελένη Ταουσιάννη κτλ. Καθ’ όλην την διάρκειαν της εορτής ο ανθυπ. του πεζ. κ. Βλάικος τη ευγενεί συμπράξει και της δεσποινίδος Κλειώ Νούσκα, έπαιξε διάφορα εκλεκτά τεμάχια εις το ευγενώς παρά της κ. Γκίνη προσφερθέν πιάνο, μουσικός δ’ όμιλος νέων των Σερρών δι’ εκλεκτών εκτελέσεων επηύξησε εις το ζενίθ την ζωηρότητα της ωραίας ταύτης εορτής εις τας εκπλήξεις της οποίας ομολογούμεν ότι δεν είμεθα και τόσον συνηθισμένοι.».

____________________________________

* Απόσπασμα από την έρευνα «Οι Σέρρες και οι Σερραίοι μέσα από τις σελίδες των εφημερίδων», τόμος Γ΄, σελ. 109.